Ulan

Sa pagbuhos ng malakas na ulan,

Mata'y nababasa ng ‘di namamalayan

Sa bawat patak nito sa aming bubungan,

Ika'y lumisan sa aking kanlungan

Tumingin sa kaliwa't sa kanan—

Puro kadiliman ang namamasdan

Ang dating maliwanag na kalangitan,

Ngayo'y kinain na ng malakas na buhos ng ulan

Ang dating masayang pagsasamahan,

Sinalanta na ng mga problemang nararanasan

Ikaw na namalagi na sa aking isipan,

Dahil ang isipin ka ay ‘di ko maiwasan

Habang patuloy ang paglakas ng ulan,

Mga mata'y nananatiling luhaan

Aking minamahal na kasintahan

Naiisip mo man lang ba ako ‘ni minsan?

Ang paglakas ng ulan— sana'y napipigilan,

Na mistulang pagpigil sa lumalabong pag-iibigan

Nais ko mang labanan

Ngunit sa huli'y— tadhana ang may hawak sa ating kapalaran

Ngunit sana— sa paghinto ng ulan

Kasabay sa paglampas natin sa problemang dumaan,

Tayo'y patuloy na lalaban

Dahil tayo'y mas malakas kaysa sa buhos ng ulan